عاشورایی میمانیم

تبادل لینک هوشمند
برای تبادل لینک ابتدا ما را با عنوان به نام خالق استقلال و آدرس amanmfm.LXB.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.

گردان سایبری خیبر

پيوندهاي روزانه

نقل وانتقالات استقلال

نقل وانتقالات پرسپولیس

نقل وانتقالات فولاد خوزستان

ورزشی

اخبار ورزشی

حمل ماینر از چین به ایران

لوگوي دوستان

شهید صفری تبار

اگر شهيد نمي شد...

مادرش میگفت هر وقت زنگ میزد خونه بعد از اینکه صحبتامون تموم میشد

میگفت مامان یادت رفت برام دعاکنی شهید شم وتادعا نمیکردم قطع نمیکرد

این بود که کمیل شهید شد...

ولادت: 1367/3/6 روستای بیشه سر بابل

تحصیلات: دیپلم رشته کامپیوتر ICDL _ اتمام تحصیل در دانشکده نظامی امام حسین(ع)

شهادت: 1390/6/13 کردستان، ارتفاعات سردشت (تپه جاسوسان)

نحوه شهادت: درگیری با گروهک تروریستی پژاک

سن شهادت: 23 سال

مسئولیت: تکاور یگان ویژه صابرین سپاه پاسداران (ستوان یکم)

یگان اعزامی: سپاه پاسداران

محل دفن: روستای بیشه سر بابل

ه نام خدا

شهید مصطفی (کمیل) صفری تبار ، فرزند اسماعیل در تاریخ 9/3/1367 شمسی برابر با 14 شوال 1408 قمری در روستای بیشه سر از توابع شهرستان بابل از یک خانوادة مذهبی، دیده به جهان گشود، مراسم سنّتی نامگذاری نیز برگزار شد، در گوش راست او اذان و در گوش چپش اقامه گفتند ، پدر بخوبی می دانست که یکی از حقوق فرزندان بر پدر و مادر، انتخاب نام نیک برای آنان است، این بود که پدر به یادِ روزهای دفاعِ مقدّس و علاقه مندی به گروه های چریکی و جنگ های نامنظم دکتر شهید مصطفی چمران، و هم بیاد دعای کمیل، فرزندش را در شناسنامه به مصطفی و در گفتار کمیل نام گذاری کرد تا هم به دعای کمیل شب های جمعه برسد و هم در آیندةی نزدیک ضمن شرکت در جنگ های چریکی، مصطفی و برگزیدة خدا شود.

..........................................................................................................................................

در دبیرستان شهید مطهری بابل بنا به اذعان مدیر و دبیران، در اخلاق، رفتار، کردار و دانش اندوزی از دیگران برتر بود و سرآمد دیگران گردید و تابستان 84 در رشته علوم تجربی فارغ التحصیل و به مرحله پیش دانشگاهی امام حسین (ع) رسید. علاوه بر آن موفّق به أخذ دیپلم در رشتة کامپیوتر icdl هم می گردد. او زیرک تر از آن بود که در این مرحله توقف کند، حتّی قبولی در رشتة مهندسی شیمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری و آمل نیز او را راضی نکرد، بلکه با عنایت شهداء، همةی اینها را همچون پلی، پشت سر گذاشت تا طبق تعهدی که با شهداء و خدای شهداء بسته بود به دانشگاه اصلی خود یعنی؛ دانشگاه امام حسین (ع) برسد تا فقط از آن دانشگاه با درجة شهادت، فارغ التحصیل گردد.

.........................................................................................................................................

تلاش آقا مصطفی برای خدمت در سپاه بی نتیجه ماند، بنابر این برای خدمت وظیفه به لشکر 30 پیاده گرگان ملحق شد، ضمن اینکه همزمان برای جذب رسمی در سپاه نام نویسی کرده بود، هنوز 2 ماهی از آموزش نظامی او نگذشته بود که نامةی جذب او در سپاه پاسداران بدستش رسید، با خوشحالی اما با گرفتنِ إمضاهای متعدد از فرماندهان مافوق، بسختی از لشکر 30 گرگان تسویه حساب گرفت و به علت قبولی درسپاه پاسداران از کسوت سربازی مرخص و برای ادامة آموزش بعنوان سرباز گمنام امام زمان (عج) بالآخره دراسفند ماه 86 وارد دانشگاه امام حسین (ع) شد و از دو سال تلاش وصف ناشدنی در بهمن ماه 88 از دانشگاه افسری و تربیت پاسداری امام حسین(ع) با معدل 17/30 فارغ التحصیل گردید .

آقا کمیل داوطلبانه دو فروردین و تعطیلات عید سال های87 و88 دورة دانشجویی را در غالب طرح سازندگی بسیج، اردوی جهادی به مناطق محروم کشور از جمله کرمان و چهار و محال و بختیاری رفت . همچنین در خرداد سال 87 با پای پیاده از اصفهان به مرقد مطهّر حضرت امام راحل رفت و در مراسم نوزدهمین سالگرد ارتحال ملکوتی آن سفر کرده شرکت نمود .

..............................................................................................................

او بخوبی تفسیر آیة شریفة « إنّ اللهَ معَ الصابرین» را فهمیده بود و سعی می کرد در زندگی اش آن را بکار بگیرد. او باتّفاق چند نفر از دوستانش، یالاترین جایگاه خدمتی را، در یگانِ ویژة صابرین می بینند، گرچه سعی داشت، ثبت نام در یگانِ ویژة صابرین را از خانودة اش مخفی نگهدارد و یا اینکه خدمت در آن را سَهل و آسان معرفمی کرد ، أمّا برای رسیدن به آن، بسیار تلاش کرد؛ و تمامی مقدّماتش را فراهم نمود، می دانست که خدمت در یگانِ ویژة صابرین، علاوه بر قدرت معنوی به قدرت جسمی هم احتیاج دارد، آقا کمیل برای جبران آن علاوه بر طیّ دوره های آموزش تکاوری و چتربازی به ورزش های رزمی روی آورد و در این رشته خیلی زود سرآمد شد و مطابق اسناد موجود دو مرتبه موفق به أخذ مدال طلا و نقره در جشنواره فرهنگی، ورزشی دانشجویان گردید.

به هر حال پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه امام حسین، بسختی از پادگان آموزشی المهدی وابسته به تهران، تسویه حساب خدمتی گرفت و خود را به یگانِ ویژة صابرین رساند. تا اینکه بالاخره در نیمه دوم شهریور 1390 به دست گروه سفاک پژاک به شهادت رسید . روحش شاد و راهش پر رهرو باد .

کمیل به شهادت اعتقاد داشت و شهادت آرزوی قلبی او بود. در هر محفلی که سخن به میان می آمد حرف از عشق بود و به خدا رسیدن، جوانی بود و به شهادت رسیدن، چهره اش گل می کرد و حرف از ریختن خونش در راه خدا بود و پرواز به ملکوت اعلی، رسیدن به معراج بود و شهید شدن. دوستان هم جدی گرفته بودند، دیگر کسی به او نمی خندید و مسخره اش نمی کرد. کم کم باورشان شده بود که او سی وسومین شهید روستای بیشه سر خواهد بود.

سه ماه قبل از شهادت کمیل، یکی از دوستانش خواب می بیند که کمیل به مرگ طبیعی از دنیا رفته. و معمولا تعبیرش اینست که در دنیا عمر آدم زیاد می شود. می گوید که فردای آن شب قصه این خواب را به کمیل گفتم ، ولی کمیل جوابش فقط سکوت بود و چیزی نگفت.

می گوید بعد از شهادتش تازه فهمیدم که خوابم تعبیر شد و شهید کمیل صفری تبار با شهادتش، عمری هزار ساله پیدا کرد.